-
1 σκεδάννῡμι
σκεδάννῡμι, auch σκεδαννύω (vgl. σκίδναμαι u. κίδνημι); fut. σκεδάσω, att. σκεδῶ, σκεδᾷς, σκεδᾷ, Ar. Vesp. 229 u. sonst, auch Her. 8, 68; perf. pass. ἐσκέδασμαι, aor. p. ἐσκεδάσϑην; – zerstreuen; von Menschen, auseinanderjagen, auch milder, auseinander gehen lassen, λαὸν μὲν σκέδασον, Il. 19, 171, vgl. 23, 158. 162, wo noch κατὰ νῆας hinzugesetzt ist; – von leblosen Dingen, ἠέρα μὲν σκέδασεν, er zerstreu'te, verscheuchte den Nebel, 17, 649; ἀπ' ὀφϑαλμῶν σκέδασ' ἀχλύν, 20, 341; auch τῶν νῠν αἷμα ἐσκέδασ' ὀξὺς Ἄρης, 7, 330, er sprengte das Blut rings umher, verspritzte es; dah. nach allen Seiten hin verbreiten, Hes. O. 95; πάχνην ϑ' ἑῴαν ἥλιος σκεδᾷ πάλιν, Aesch. Prom. 25; πρὶν σκεδασϑῆναι ϑεοῠ ἀκτῖνας, ehe sie sich verbreiteten, Pers. 494 (vgl σκίδναμαι); vertreiben, verscheuchen, μὴ σκεδάσαι τῷδ' ἀπὸ κρατὸς βλεφάρων ϑ' ὕπνον, Soph. Tr. 989; μερίμνας, Anacr. 30, 18; ἐσκεδάσϑησαν ἀνὰ τὰς πόλιας, Her. 5, 102; ἐσκεδασμένου τοῠ λόγου, 4, 14; τὸν ὄχλον τῶν ψιλῶν ἐσκεδασμένον, Thuc. 4, 56, wie ὁ ἄλλος ὅμιλος κατὰ πάντα ὁμοίως ἐσκεδάννυντο, zerstreu'ten sich, 112; ὥςτε πάλιν σκεδαννύμενοι διεφϑείροντο, Plat. Prot. 322 b; ἐσκεδασμένων ἤδη τῶν ἀνϑρώπων, Conv. 221 a; τινὰς τῶν ἐσκεδασμένων ἐν τῷ πεδίῳ καϑ' ἁρπαγήν, die sich, um Beute zu machen, in der Ebene zerstreu't hatten, Xen. An. 3, 5, 2, u. öfter, wie Folgde; σκεδασϑέντες ἐς πᾶσαν τὲν πόλιν, Hdn. 7, 9, 17.
-
2 πάχνη
πάχνη, ἡ (s. πήγνυμι, παγῆναι), gefrorner Thau, Reif, pruina, δρόσος πεπ ηγυῖα, VLL.; nach Arist. mund. 4 u. Plat. Tim. 59 e τὸ δ' ἐπ ὶ γης ξυμπαγὲν ἐκ δρόσου γενόμενον πάχνη λέγεται; so schon, neben χιών, Od. 14, 476; Folgde; πάχνην ϑ' ἑῴαν ἥλιος σκεδᾷ πάλιν, Aesch. Prom. 25, der es auch übertr. vom geronnenen Blute gebraucht, Ag. 1493; γήρως εὐρῶτα πάχνην, des Alters schimmeligen Reif, vom grauen Haare des Greises, com. bei Arist. de gen. anim. 5, 4, wo über den Unterschied von πάχνη u. εὐρώς gesprochen wird.
-
3 ἑῷος
ἑῷος, α, ον, auch 2 Endgn (vgl. das ion. ἠοῖος u. ἑώιος), am Morgen, morgendlich; πάχνην ϑ' ἑῴαν ἥλιος σκεδᾷ, den Morgenthau, Aesch. Prom. 25; φϑέγματ' ὀρνίϑων Soph. El. 18; ἑῴοις βολαῖς ἁλίου Eur. Phoen. 169; auch ἑῷοι ἐξαναστάντες λέχους, El. 786; ἀστήρ, der Morgenstern, Plat. Ep. 21 (VII, 670). – Gegen Osten gelegen, östlich, τεῖχος Xen. Hell. 4, 4, 9; D. Per. 893; κατὰ τὰς ἑῴας, sc. χώρας, Arist. de mund. 4; τὰ ἑῷα, das Morgenland, Luc. Charon 5; auch ἡ ἑῴα, der Orient, Ael. H. A. 17, 19.
-
4 εωος
3 и Eur. 2, эп.-ион. ἠοῖος, Anth. ἑώϊος1) предрассветный, ранний, утренний(πάχνην ἑῷαν ἥλιος σκεδᾷ Aesch.; φθέγματα ὀρνίθων Soph.; ἀστήρ Eur., Plat.; αὖραι Arst.)
ἑ. ἐξαναστῆναι Eur. — встать рано утром2) лежащий на востоке, восточныйπρὸς τῷ ἑῴῳ τείχει Xen. — у восточной стены - см. тж. ἑῷα и ἑῴα
-
5 ἑῷος
-
6 ἑῷος
ἑῷος, α, ον, A.Pr.25, etc.; also ος, ον E.Ph. 169 (lyr.), D.H.1.12, dub. in Gem.Calend.p.220 M.: poet. [full] ἑώϊος, [dialect] Ion. and in Hom. [full] ἠοῖος (qq. v.): ( ἕως (A)):—A in or of the morning, πάχνην ἑ. ἥλιος σκεδᾷ the morning rime, A. l. c.;ἑ. φθέγματ' ὀρνίθων S.El.18
, etc.; ἑ. ἀστήρ, = Ἑωσφόρος, E.Fr. 929, cf. Pl.Epigr.15;οὔθ' ἕσπερος οὔθ' ἑ. οὕτω θαυμαστός Arist.EN 1129b28
; ἑ. ἐξαναστῆναι to get up early, E.El. 786.2 eastern,τεῖχος X.HG4.4.9
; τὰ ἑ. eastern parts, Luc.Cont.5; ἐξ ἑῴας (sc. χώρας) Arist.Pr. 946b14;κατὰ τὰς ἑῴας Id.Mu. 394a11
(perh. in the morning).b ἑῴα, ἡ, = Oriens, the Eastern provinces of the Roman Empire,ὁ τὴν ἑῴαν ἐπιτροπεύων Philostr.VS2.1.13
; ἀρχὸς ἑῴας, = Lat. magister militum per Orientem, IG14.1073; ὕπαρχος ἑῴας, = Lat. praefectus praetorio Orientis, AP9.690 (v A. D.).
Перевод: с греческого на все языки
со всех языков на греческий- Со всех языков на:
- Греческий
- С греческого на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский